من تنها 

تسبیحی بافته ام

نه از سنگ 

نه از چوب

نه از مروارید

بلور اشکهایم را به نخ کشیده ام  تا برایت دعا کنم  هر آنچه آرزو داری!!

دلم را شکستی

قلبم را هم 

غرورم را هم 

اما نفرینت نمیکنم

از میان دعاهایم هم حذفت نمیکنم

تا تو بدانی من با همه فرق دارم

لا اقل مثل تو نیستم

.

شنیده بودم میگفتند:

هر گاه دلت تنگ شدکنار ساحل برو

دریا آدم را آرام میکند

اما بعد ها فهمیدم معرفت بهضی آدمها دریا را هم آرام میکند

.

دلم برای لمس نگاهت سخت دلتنگی میکند

به کدامین بهانه حواسش را پرت کنم؟

.