سکوت گنگ در فضا سنگینی میکند...

زنجیرهای تاب جیغ کشان دست در دست هم با باد هم نجوا میشوند...

کاشی های ترک خورده ی حیاط در کنار هم مانده اند...

من در کنار سکوتی مبهم نشسته ام....

فکر کنم عقلم را از دست داده ام...

با باد هم صحبت شده ام.....

از قصه ی خود میگوید:

از قصه ی برگ خالی از  احساس

خشک.....

خسته.....

نا امید..... 

نه گویی همه بی احساسی دارند ......

به یاد آرزوهایم سکوتی میکنم بالاتر از فریاد....

t i n a

.

آرزوهایم هوایی میشوند..........

             به باد میروند.................... 

دود میشوند............

حس میکنم معتاد حسرت هایم شده ام...... !

.

هست را اگر قدر ندانی میشود بود.....................

                       و چه تلخ است هستی که بود شود......

و دارمی که داشتم .......

.

کامل شده است......!

             ماه دوست داشنت .....!

درآسمان دل من.....

.

ساعت را خوابانده ام

بی کوک....

بی باطری....

تا حتی هوس یک ثانیه هم به سرش نزند.....!

دقایق به درک....

بی تو بودن شمارش نمیخواهد

بی توبودن لحظه به لحظه مرا میسوزاند......

.